بسمه تعالى
حضرت آیت الله دیباجی اصفهانی
سلام علیکم
من در اوایل دورانی که تازه بلوغ رسیده بودم تابستان بود و خیلی هوا گرم بود خیلی تشنه می‌شدم و به خاطر اینکه اذیت می‌شدم و از طرفی مسأله نمی‌دونستم به اندازه ای که تشنگی‌ام بر طرف بشود آب می‌خوردم الان تکلیف من چیست؟
پاسخ معظم له
بسمه تعالی
بعد التحیه والسلام
اگر روزه‌دار به قدری تشنه شود که می‌ترسد از تشنگی بمیرد می‌تواند به مقدار رفع اضطرار آب بیاشامد و مکن ان
باید در بقیه روز (در ماه رمضان) از بجا آوردن کاری که روزه را باطل می‌کند خودداری نماید و قضای آن روز را بجا آورد. آیا شخصی سالم که با اراده خود دستش را تکان می‌دهد یا شخص مرتض که مریض است و دستش بدون اراده تکان می‌خورد یکسانند؟ ما در نماز هنگام برخاستن می‌گوییم بحول الله و قوته اقوم و اقعد یعنی حول و قوه از خداوند است ولی قیام و قعود (سعادت و شقاوت) دست خود انسان است اگر جبر باشد لازم می‌آید تحسین و تقبیح عقلی از بین برود لازم می‌آید ارسال رُسُل لغو باشد. امر به دعا که فرموده «ادعونی استجب لکم» لغو باشد علاوه اگر سعادت و شقاوت ذاتی باشد انقلاب ذات محال می‌شود با اینکه می‌بینیم برخی در صفحات اولیه دفتر عمرشان – صالح نبودند و در صفحات آخر عمر – صالح و سعادتمند شدند مانند حر بن یزید ریاحی رحمه الله علیه و برخی بالعکس مانند زبیر بن عوام پسر عمه امیرالمؤمنین علیه السلام که از اصحاب نیک پیامبر اسلام(ص) بود و در جنگ‌ها از مأموران باوفای پیامبر(ص) بود، اما سرانجام در جنگ جمل مقابل امام(ع) ایستاد. بنابراین انسان فاعل مختار است و خداوند منان متعال انسان را نعمت عقل و اراده بخشیده تا با اراده خویش راه را از چاه بشناسد و در صراط مستقیم قد بردارد
راه است و چاه هست و دیده بینا و آفتاب تا آدمی نظر کند پیش پای خویش
چندین چراغ دارد و بیراهه می‌رود بگذار تا بیفتد و بیند سزای خویش
والله العالم
بازدیدها: ۵
