بسم الله الرحمن الرحیم
حضرت استاد آیت الله دیباجی اصفهانی مد ظله العالی
سلام علیکم
به نظر حضرتعالی حضانت اطفال به چه معنا است؟ و در دوران جدایى و طلاق ، حق حضانت فرزندان به لحاظ شرعی با پدر است یا مادر؟
پاسخ معظم له
بسم الله الرحمن الرحیم
بعد التحیه والسلام
حضانت اسم مصدر است ، وحِضْن مصدر حَضَنَ ،یَحْضُنُ(از باب فَعَلَ،یَفْعُلُ) از جهت لغت به معنی جانب داری ، حفظ و صیانت ، و از جهت فقهی تربیه الطفل است ؛ در مدت شیر خوارگی که مدت دوسال است مادر اولویت دارد در حضانت طفل تا پدر ، بعد از شیر خوارگی ، طفل اگر پسر است پدر در حضانت او اولی است ، و اگر دختر است مادر تا هفت سالگی ، ومرحوم صدوق(متوفی ۳۸۱ هـ ق) فرموده:اگر بین زن و شوهر طلاق واقع شد ، تا مادامیکه زن ازدواج جدید نکند ، اولویت دارد در ضانت طفل تا شوهر(یعنی پدر طفل) ، تا وقت بلوغ وبعد که فرزند بالغ شد ، مخیر است با هرکدام از پدر یا مادر زندگی کند ، اگر مادرش ازدواج نکرده باشد[۱] . پدر و مادر بر فرزندان خود حق حضانت دارند و با وجود آنان ، دیگری چنین حقی را ندارد. در صورت اشتراک آنان در زندگی ، هر دو با هم عهده دار امر حضانت اند ، ودر صورت جدائی آن دو ـ بنا بر مشهور بلکه (اجماع) در دوسال نخست زندگی فرزند (دوران شیرخوارگی)مادر به حضانت کودک بر پدر اولویت دارد، واللّه العالم.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
سید محمد تقی دیباجی اصفهانی
[۱] الجواهر ج۳۱ ، ص۲۸۴-۳۰۱
بازدیدها: ۳
