بسم الله الرحمن الرحیم
حضرت آیت الله دیباجی اصفهانی
سلام علیکم
چرا در ایام دهه اول محرم که امام حسین علیه السلام و یارانش زنده هستند روضه و عزاداری هست و ظهر عاشورا که به شهادت میرسند و عزاداری امام حسین عله السلام و یارانشان باید از آن موقع بر پا بشود پایان می پذیرد واین روش قرنها انجام شده ، مگر کسی که زنده هست و در قید حیات ، باید مراسم ختم و عزاداری برایش گرفت ؟ ممنون میشم راهنمایی بفرمایید.
لطفا به این سوال جواب بدهید.
پاسخ معظم له
بسم الله الرحمن الرحیم
بعد التحیه والسلام
اولاً امام حسین سلام الله علیه در روز دهم محرم سال ۶۱ هجری قمری شهید شد و اکنون محرم ۱۴۴۲می باشد یعنی ۱۳۸۱ سال از شهادت آقا سید الشهدا علیه السلام گذشته است پس عزاداری برا ی امام حسین علیه السلام گرچه اول دهه محرم باشد بعد از شهادت است نه قبل از شهادت .
ثانیاً روز دوم محرم سال ۶۱ امام علیه السلام وارد زمین کربلا شد و به اصحاب خود فرمود ( انْزِلُوا هَاهُنَا مَحَطُّ رِحَالِنَا وَ مَسْفَکُ دِمَائِنَا وَ هُنَا مَحَلُّ قُبُورِنَا بِهَذَا حَدَّثَنِی جَدِّی رَسُولُ اللَّه صلی الله علیه و آله) از مرکب ها پیاده شوید که اینجا محل ریختن خون ما و محل قبر های ما خواهد بود چنانکه جدّم خبر داد.[۱]
ثالثاً امام هشتم حضرت رضا علیه السلام فرموده : هرگاه ماه محرّم داخل میشد ،کسی پدرم موسی بن جعفرعلیه السّلام را دیگر خندان نمی دید و همواره غمگین بود تا روز عاشورا که آن روز ، روز گریه پدرم بود[۲].
و رابعاً حضرت رضا علیه السلام هنگام خروج از مدینه به سوی خراسان به اهل و عیال خود فرمود برای من گریه کنید با اینکه زنده بودند(السَّلَامُ عَلَى مَنْ أَمَرَ أَوْلَادَهُ وَ عِیالَهُ بِالنِّیاحَهِ عَلَیهِ قَبْلَ وُصُولِ المَوْتِ إِلَیهِ)[۳].
ابن وهب میگوید دیدم امام صادق سلام الله علیه بعد از نمازش به زوار امام حسین علیه السلام دعا میکند ، وبه خدا عرض میکند : به چشمان اشکبار و قلب های سوزان و فریاد هایی که برای ما اهلبیت علیهم السلام واقع میشود رحم فرما.
اَللّهُمَّ ارْحَمْ تِلکَ الأعیُنَ الّتی جَرَت دُمُوعُها رَحمَهً لَنا ، وَ ارْحَمْ تِلکَ القُلُوبَ الّتی جَزِعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنا ، وَ ارْحَمْ تِلکَ الصَّرخَهَ الّتی کانَتْ لَنا[۴]. واللّه العالم
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
سید محمد تقی دیباجی اصفهانی
[۱] منتهی الامال جلد ۱ ص ۶۱۸
[۲] امالی صدوق ، ص ۱۱۱
[۳] زیارت جوادیه البحار ج ۹۹ ص ۵۲
[۴] کامل الزیارات باب ۴۰ ص ۱۱۷ طبع قدیم
بازدیدها: ۱۶
