اللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَةِ بنِ الحَسَن صَلَواتُکَ علَیهِ و عَلی آبائِهِ فِی هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِی کُلِّ سَاعَةٍ وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلًا وَ عَیْناً حَتَّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتعَهُ فِیهَا طَوِیلا
خانه » استفتائات » احکام نماز » مکان های ساقط شدن اذان و اقامه

مکان های ساقط شدن اذان و اقامه

بسم الله الرحمن الرحیم

 

حضرت استاد آیت الله دیباجی اصفهانی مد ظله العالی

سلام علیکم

بنابر نظر جنابعالی در چه مواردی گفتن اذان یا اقامه برای نمازگزار ساقط می‌‌شود؟ آیا در این موارد، با گفتن اذان و اقامه، فرد معصیت کرده است، اگر سهوا بگوید یا تجرّی کند، آیا گناهی برای او نوشته می‌شود؟

پاسخ معظم له

 

بسم الله الرحمن الرحیم

 

بعد التحیه والسلام

موارد سقوط اذان:

  • نمازِ عصر روز عرفه-هر چند در عرفات نباشد-، به شرط اینکه برای نماز ظهر اذان گفته باشند و بشرط آنکه فاصله ی بین نماز ظهر و عصر زیاد نشده باشد.
  • نماز عشاء در شبِ عید قربان برای کسی که در مشعر الحرام باشد ، مشروط به آنکه فاصله زیادی بین نماز مغرب و عشا واقع نشود.

موارد سقوط اذان و اقامه:

  • سقوط آنها از مأموم در نماز جماعتی که برای آن اذان و اقامه گفته باشند ، که سقوط اذان و اقامه از مأموم در اینجا علی وجه العزیمه است(یعنی جایز نیست اذان و اقامه بگوید) نه علی وجه الرخصه.
  • اگر بعد از تمام شدن نماز جماعت وارد مسجد شد ، تا وقتی که صفوف جماعت برهم نخورده (وپراکنده نشده باشند)، میتواند اذان وإقامه نگوید و نمازش را شروع کند ، این سقوط ، علی وجه الرخصه است(یعنی جایز است و می تواند اذان و اقامه بگوید) نه علی وجه العزیمه.

*در مواردی که سقوط اذان ویا سقوط اذان و اقامه بروجه عزیمت باشد اگر عمداً بگوید گناه کرده است.

باشروط مقرّره اگر در موارد سقوط ، اذان یا اذان و اقامه بگوید در صورت سهو که مانعی ندارد ؛ واگر عمداً باشد نمازش باطل نیست لکن چیزی را که جزء دستورات دینی نیست داخل دین نموده و نوعی از بدعت میشود.

اما تجرّی(در مواردی است که جرئت بر مولا داشته باشد و مخالفت با مولی کند در اعتقاد ، نه در عمل ، مثلا می داند و علم دارد که محتوای این ظرف خمر است و می آشامد ، بعد معلوم میشود آب بوده نه خمر ، این تجرّی است)

اظهر آن است که هتک حرمت مولی است و قبحِ فاعلی دارد نه قبحِ فعلی ، و کاشف از خُبْث سَرِیرَه و باطن فاعل است .

در واقع فعل منهیّ انجام نداده ، پس اگر عادل بوده از عدالت نیفتاده است و نمی توانیم بگوییم او فاسق است ، زیرا در واقع شرب خمر نکرده بلکه آب آشامیده است به خیال شراب. اینها مباحثی است که در علم اصول مطرح است، واللّه العالم.

 

 

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

سید محمد تقی دیباجی اصفهانی 

بازدیدها: ۴

جوابی بنویسید

ایمیل شما نشر نخواهد شدخانه های ضروری نشانه گذاری شده است. *

*