بسم الله الرحمن الرحیم
{قُلْ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّیَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَالْإِثْمَ وَالْبَغْیَ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَأَنْ تُشْرِکُوا بِاللَّهِ مَا لَمْ یُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَأَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ}[۱]
«بگو جز این نیست که پروردگار من کارهای زشت – چه آشکار و چه پنهان آنها را – و {نیز} گناه و زیاده خواهی ناحق را حرام گردانیده است و اینکه چیزی را که خدا بر آن برهانی نازل نکرده شریک خدا سازید و آنچه را که نمی دانید به خدا نسبت دهید» .[۲]
در این آیه آن چیزهایی را که خداوند واقعأ حرام کرده ، برمی شمارد :
- خداوند «فواحش » را حرام کرده ؛ یعنی کارهای بسیار زشتی که نفرت آور است یا همان گناه کبیره و به خصوص زنا و انحراف جنسی که مصداق بارز آن هستند. فحشا حرام است چه به صورت آشکار انجام گیرد یا به صورت پنهانی این قید برای ردّ این عقیده اعراب جاهلی است که زنا را در صورتی که به طور پنهان و یا توافق طرفین انجام می گرفت جرم و گناه نمی دانستند.
- «اثم» که در اصل به معنای ضرر است به گناهانی کمتر از فواحش اشاره دارد، نظیر شرب خمر و مانند آن .
- تجاوز به حقّ دیگران و ستمکاری نیز حرام است . منظور از «بغی»در اینجا گناهانی است که باعث از بین رفتن حقّ الناس می شود و «فواحش و اثم » بیشتر در مورد گناهانی است که مربوط به حقّ الله است .
- شریک قرار دادن برای خداوند نیز یکی دیگر از محرّمات است اینکه در آیه می فرماید ، برای خدا آنچه را که دلیلی بر آن نفرستاده شریک قرار ندهید این نیز تأکید بر این مطلب است که مشرکان هیچ گونه دلیل و برهانی بر عقیده خود نداشتند
- نسبت دادن بعضی از چیزها به خدا و دروغ بستن به او نیز از محرّمات است و شاید بدترین آنها باشد[۳]
[۱] سوره مبارکه اعراف آیه ۳۳
[۲] ترجمه قرآن کریم ؛ آیت الله دیباجی اصفهانی «مدظله العالی »
[۳] ترجمه و تفسیر بشری ، آیت الله دیباجی اصفهانی برگرفته از کوثر ج ۴ ص ۶۰
بازدیدها: ۱
