بسم الله الرحمن الرحیم
{وَأَیُّوبَ إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ}[۱] ایوب را {یاد کن} زمانی که پروردگارش را ندا کرد که : مرا رنج {بیماری و ناداری …} رسیده و تویی مهربان ترین مهربانان .[۲]
این آیه نوع دعا کردن ایوب «علیه السلام» را بیان می کند که پس از تحمل سال ها رنج و محنت بیماری و دیدن داغ فرزندان و تحمل غم و غربت و تنهایی ، دست به دعا برمی دارند و با کمال ادب و تواضع و بدون کمترین شکایت ، عرض حاجت می کند .
نکته لطیف و زیبایی که در این آیه وجود دارد این است که به هر اندازه انسان دچار محنت و گرفتاری باشد در هنگام دعا و نیایش باید ادب را رعایت نموده و بدون شکوه و شکایت دعا کند ؛ در روایتی از پیامبر «صلی الله علیه و آله و سلم» می فرمایند : روزگاری می آید که مردم از پروردگار خود شکایت می کنند به این صورت که شخص می گوید : به خدا سوگند که مدت هاست کمترین سودی نبرده ام و فقط از سرمایه ام می خورم ،(حضرت “ص” می فرمایند) : وای بر تو آیا سر و ته مال، جز از پروردگار توست ؟ [۳]
[۱] سوره مبارکه انبیاء آیه شریفه ۸۳
[۲] ترجمه قرآن کریم ، آیت الله حسینی دیباجی اصفهانی «مد ظله العالی»
[۳] تفسیر بُشری ، آیت الله حسینی دیباجی اصفهانی «مد ظله العالی»
بازدیدها: ۶
