توبه در ماه شعبان، پیش از فرا رسیدن ماه رمضان
عیون أخبار الرضا علیهالسلام عن عبدالسلام بن صالح الهرویّ: دَخَلتُ عَلى أبِی الحَسَنِ عَلِیِ بنِ موسَى الرِّضا علیهالسلام فی آخِرِ جُمُعَهٍ مِن شَعبانَ، فَقالَ لی: «یا أبَا الصَّلتِ، إنَّ شَعبانَ قَد مَضى أکثَرُهُ، و هذا آخِرُ جُمُعَهٍ مِنهُ، فَتَدارَک فیما بَقِیَ مِنهُ تَقصیرَکَ فیما مَضى مِنهُ، و عَلَیکَ بِالإِقبالِ عَلى ما یَعنیکَ و تَرکِ ما لا یَعنیکَ، و أکثِر مِنَ الدُّعاءِ وَالاِستِغفارِ و تِلاوَهِ القُرآنِ، و تُب إلَى اللهِ مِن ذُنوبِکَ … . (۱)
عیون أخبار الرضا علیهالسلام به نقل از عبد السلام بن صالح هروى ـ نقل می‌کند در آخرین جمعه ماه شعبان، خدمت امام رضا علیهالسلام رسیدم. به من فرمود:
«اى ابوصَلْت! بیشترِ شعبان گذشته است و این، آخرین جمعه از آن است. پس در آنچه از آن مانده، کوتاهىهایت را در آنچه گذشته است، جبران کن. به کارى روى آور که برایت مفید باشد و آنچه را بیهوده است و به تو مربوط نیست، وا گذار .
زیاد دعا و استغفار و تلاوت قرآن داشته باش و از گناهانت به درگاه خدا توبه کن، تا در حالى ماه خدا سوى تو آید که براى خدا خالص شده باشى . هیچ امانتى را بر عهده خویش باقى نگذار، مگر آن که ادا کرده باشى، و هیچ کینهاى را در دلت نسبت به مؤمنى نگاه مدار، مگر آن که از دل به در آورده باشى، و هیچ گناهى را که مرتکب مىشدى، رها مکن، مگر این که از آن، دست برداشته باشى .
از خدا پروا کن و در نهان و آشکار کارت، بر او توکّل کن؛ «و هر کس بر خدا توکّل کند، او برایش بس است . خداوند، فرمان خویش را پیش خواهد برد. به یقین، خداوند براى هر چیزى اندازهاى قرار داده است.»
و در باقىمانده این ماه، زیاد بگو:
“خدایا! اگر ما را در آنچه از شعبان گذشته است، نیامرزیدهاى، پس ما را در باقیمانده آن ببخشاى!”
همانا خداوند متعال، در این ماه به احترام ماه رمضان، بسیارى را [از آتش] آزاد مىکند.»
سه روز روزه در آخر شعبان
السنن الکبرى عن أنس: قیلَ: یا رَسولَ اللهِ، أیُ الصَّومِ أفضَلُ؟ قالَ: «صَومُ شَعبانَ تَعظیما لِرَمَضانَ»(۲)؛ السنن الکبرى ـ به نقل از انس ـ به پیامبر خدا گفتند: کدام روزه برتر است؟ فرمود: «روزه شعبان در بزرگداشتِ رمضان.»
الإمام الصادق علیهالسلام: مَن صامَ ثَلاثَهَ أیّامٍ مِن آخِرِ شَعبانَ و وَصَلَها بِشَهرِ رَمَضانَ، کَتَبَ اللهُ لَهُ صَومَ شَهرَینِ مُتَتابِعَینِ
(۳) ؛ امام صادق علیهالسلام: هر کس سه روزِ آخر شعبان را روزه بدارد و آنها را به ماه رمضان متّصل کند، خداوند براى او پاداش روزه دو ماه پیاپى را مىنویسد.
اصلاح غذا
خوردن و نوشیدن به هنگام افطار و سحر، جانمایه روزهدارى است. از این رو، در نظر اسلام، حلال یا حرام بودن خوردنىها و نوشیدنىها، اندازه و نوع آنها و همچنین انگیزه روزهداران از خوردن و آشامیدن، در میزان بهرهورى از روزه نقشى اساسى دارند و در دستاوردهاى روزهدار از برکات این میهمانى، بسیار مؤثّرند.
نخستین شرط بهرهورى از روزه، آن است که نیروى تأمینکننده و پشتوانه انسان براى روزه گرفتن، حلال باشد. غذاى حرام، نه تنها در بهرهمندى انسان از آثار و برکات روزه، نقش تخریبى دارد، بلکه آفتى است که همه عبادتها را تهدید مىکند، از این رو، از پیامبر خدا روایت شده است:
العِبادَهُ مَعَ أکلِ الحَرامِ کَالبِناءِ عَلَى الرَّملِ(۴)؛ عبادت همراه با حرامخوارى، مثل بنا ساختن بر شنزار است .
بر این اساس، براى روزهدار، شناخت غذاهاى حرام، اهمّیتى ویژه دارد. لذا در اینجا روایاتی را جهت توجه بیشتر به این امر متذکر می‌شویم.
– قال رسول الله صلىاللهعلیهوآله: کُلُوا الحَلالَ یَتِمَّ لَکُم صَومُکُم(۵) ؛ غذاى حلال بخورید تا روزه براى شما کامل گردد .
– قال رسول الله صلىاللهعلیهوآله: «إنَّ قَوما یَجیؤونَ یَومَ القِیامَهِ و لَهُم مِنَ الحَسَناتِ أمثالُ الجِبالِ، فَیَجعَلُهَا اللهُ هَباءً مَنثورا، ثُمَّ یُؤمَرُ بِهِم إلَى النّار.ِ» فَقالَ سَلمانُ: صِفهُم لَنا یا رَسولَ اللهِ .
فَقالَ: «أما إنَّهُم قَد کانوا یَصومونَ و یُصَلّونَ، و یَأخُذونَ اُهبَهً مِنَ اللَّیلِ، ولکِنَّهُم کانوا إذا عَرَضَ لَهُم شَیءٌ مِنَ الحَرامِ وَثَبوا عَلَیهِ.» (۶)
امام باقر علیه السلام فرمود: به خدا سوگند اى ابو حمزه! آنان کسانى هستند که نماز مىخواندند و روزه مىگرفتند؛ لیکن هر گاه چیزى از حرام به آنان عرضه مىشد، مىگرفتند و هر گاه چیزى از عطاى امیر مؤمنان علیهالسلام به آنان داده مىشد، رد مىکردند.
پیامبر خدا فرمود: «روز قیامت، گروهى مىآیند، در حالى که حسناتشان همچون کوههاست. خداوند، همه آنها را نابود و پراکنده مىسازد. سپس فرمان مىرسد که آنان را به آتش بیفکنید.»
سلمان گفت: اى پیامبر خدا! آنان را براى ما توصیف کن .
فرمود: «آنان، کسانى هستند که روزه گرفته، نماز خوانده و شبزندهدارى کردهاند؛ لیکن هر گاه حرامى بر آنان عرضه مىشده، بر آن مىشتافتند.»
– عَن ضَمرَهَ بنِ حَبیبٍ عَن اُمِّ عَبدِ اللهِ اُختِ شَدّادِ بنِ أوسٍ أنَّها بَعَثَت إلى رَسولِ اللهِ صلىاللهعلیهوآله بِقَدَحِ لَبَنٍ عِندَ فِطرِهِ و هُوَ صائِمٌ، و ذلِکَ فی طولِ النَّهارِ و شِدَّهِ الحَرِّ، فَرَدَّ إلَیها رَسولُ اللهِ صلىاللهعلیهوآله: «أنّى کانَ لَکِ هذَا اللَّبَنُ؟» قالَت: مِن شاهٍ لی … . (۷)
به نقل از حمزه بن حبیب، درباره اُمّ عبدالله (خواهر شدّاد بن اَوس) وى هنگام افطار ، ظرف شیرى براى پیامبر خدا که روزه بود، فرستاد و این، در روزى بلند با هواى گرم بود.
پیامبر خدا آن را نزد زن برگرداند که: «این شیر را از کجا آوردهاى؟»
گفت: از گوسفندم (دوشیدهام) .
پیامبر صلىاللهعلیهوآله، فرستاده آن زن را (دوباره) نزد او برگرداند که: «این گوسفند را از کجا آوردهاى؟»
گفت: از مال خودم خریدهام .
پس پیامبر صلىاللهعلیهوآله آن را از او گرفت .
چون فردا شد، اُمّ عبدالله نزد پیامبر صلىاللهعلیهوآله رفت و گفت: اى پیامبر خدا! شیر را از روى دلسوزى (به خاطر بلندى روز و شدّت گرما) برایتان فرستادم. آنگاه فرستاده مرا برگرداندى!
به او فرمود: «پیامبران، چنین مأمورند. [مأموریم] که جز پاکیزه نخوریم و جز شایسته انجام ندهیم.»
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمود: «آنان، کسانى هستند که روزه گرفته، نماز خوانده و شبزندهدارى کردهاند؛ لیکن هر گاه حرامى بر آنان عرضه مىشده، بر آن مىشتافتند.»
– قال الإمام الباقر علیهالسلام ـ لِأَبی حَمزَهَ الثُّمالِیِّ ـ «یَبعَثُ اللهُ یَومَ القِیامَهِ قَوما بَینَ أیدیهِم نورٌ کَالقَباطِیِّ، ثُمَّ یُقالُ لَهُ: کُن هَباءً مَنثورا.»
ثُمَّ قالَ: «أما وَاللهِ یا أبا حَمزَهَ، إنَّهُم کانوا لَیَصومونَ و یُصَلّونَ ولکِن کانوا إذا عَرَضَ لَهُم شَیءٌ مِنَ الحَرامِ أخَذوهُ، و إذا عَرَضَ لَهُم شَیءٌ مِن فَضلِ أمیرِالمُؤمِنینَ علیهالسلام أنکَروهُ.»(۸)
امام باقر علیهالسلام خطاب به ابو حمزه ثمالى فرمود: روز قیامت، خداوند، گروهى را برمىانگیزد که پیشاپیش آنان نورى مثل قَباطى (نوعى جامه مصرى است که سفید و نازک است. گویا به «قبط (مصریان)» منسوب است) است. سپس به آن نور گفته مىشود: «نابود و پراکنده شو.»
سپس فرمود: به خدا سوگند اى ابو حمزه! آنان کسانى هستند که نماز مىخواندند و روزه مىگرفتند؛ لیکن هر گاه چیزى از حرام به آنان عرضه مىشد، مىگرفتند و هر گاه چیزى از عطاى امیر مؤمنان علیهالسلام به آنان داده مىشد، رد مىکردند.
پی‌نوشت‌ها:
۱- عیون أخبار الرضا علیهالسلام: ۲/۵۱/۱۹۸، الإقبال: ۱/۴۲، بحارالأنوار: ۹۷/۷۳/۱۷٫
۲- السنن الکبرى: ۴/۵۰۳/۸۵۱۷، شُعب الإیمان: ۳/۳۷۷/۳۸۱۹، کنز العمّال: ۸/۵۹۱/۲۴۲۹۲؛ ثواب الأعمال: ۸۶/۱۴، بحار الأنوار: ۹۷/۷۷/۳۵ .
۳- کتاب من لا یحضره الفقیه: ۲/۹۴/۱۸۲۹، الخصال: ۵۸۲/۶، فضائل الأشهر الثلاثه: ۵۳/۳۱، الأمالی للصدوق: ۷۶۸/۱۰۳۸، الإقبال: ۱/۴۳، بحار الأنوار: ۹۷/۷۲ .
۴- عدّه الداعى: ۱۴۱، بحار الأنوار: ۱۰۳/۱۶/۷۳ .
۵- کنز العمّال: ۱۵/۸۴۴/۴۳۳۵۶ .
۶- إرشاد القلوب: ۱۹۱ .
۷- المعجم الکبیر: ۲۵/۱۷۴ /۴۲۸، المستدرک على الصحیحین: ۴/۱۴۰/۷۱۵۹، مسند الشامیّین: ۲/۳۵۶ /۱۴۸۸، اُسد الغابه: ۷/۳۴۸/۷۵۱۵ .
۸- تفسیر القمّی: ۲/۱۱۲، بحار الأنوار: ۷/۱۷۶/۹ و ج ۷۰ / ۲۹۳ / ۳۵٫
منبع:
کتاب ماه خدا، محمدی ری شهری، ج ۱، ص ۱۸۶، با تصرف .
مهمانی خدا ,ماه شعبان ,اعمال ماه شعبان,اعمال شعبان, اعمال اختصاصی شعبان,اعمال اختصاصی ماه شعبان ,شعبان ,دیباجی ,مقالات ,مقاله علمی, مقاله دیباجی ,دیباجی اصفهانی, آیت الله دیباجی
بازدیدها: ۲۳
